طراحی استراتژی به معنای زمان‌بندی برای برگزاری تعدادی جلسه و طی کردن یک فرایند گام به گام نیست. طراحی و تدوین استراتژی چیزی نیست که امروز آن را شروع کنیم و یک ماه، دو ماه یا شش ماه بعد به پایان برسانیم. نگاه به طراحی استراتژی در قالب یک پروژه دارای حد و مرز مشخص و غیرمنعطف، نوعی بدفهمی است که گریبان‌گیر سازمان‌های ما شده است و پیامدهایش به وضوح قابل مشاهده است. نگاه به استراتژی باید از رویکرد صرفاً مبتنی بر فرایند، به رویکرد مبتنی بر محتوا تغییر کند و هر داده، رخداد یا فرصت جدیدی نقش خودش را در شکل‌دهی به استراتژی‌ها ایفا کند. در چنین نگاهی، اصالت با شناخت مسئله و حل آن از طریق تصمیم‌گیری‌های استراتژیک است و سندهای برنامه‌ریزی استراتژیک و شاخص‌های ارزیابی برنامه‌ها، در آن نقش حاشیه‌ای دارند. چنین رویکرد، اصالت در جهت‌گیری‌های استراتژیک را هم به همراه خواهد داشت.