این روزها همه از پسوند استراتژیک در صحبت‌های شان استفاده می‌کنند و واژه ها و عبارت هایی مانند تحول استراتژیک، اقدام استراتژیک، هدف استراتژیک، مذاکره استراتژیک، ایده های استراتژیک، سرمایه گذاری استراتژیک، شاخص استراتژیک، دیدگاه استراتژیک، سیستم استراتژیک، کالای استراتژیک و موارد مشابه زیاد به گوش می‌رسند. در این وضعیت، دیگر کم مانده که با عبارت راهبرد استراتژیک هم مواجه شویم! همه‌ی سازمان‌ها، سیستم‌ها و نهاد‌های اقتصادی-اجتماعی به غیر از وجه استراتژیک، وجه عملیاتی هم دارند و این بازی زبانی با صفت استراتژیک و پنهان‌شدن پشت عبارت‌های شیک اما غلط، کمکی به حل مسائل عملیاتی نمی‌کند. البته، بخشی از این مسئله هم ناشی از تعاریف اشتباه برای واژه استراتژی و صفت استراتژیک است.

تا زمانی‌که برای افزایش وجهه و اعتبارمان، پشت صفت استراتژیک پنهان می‌شویم و هر چیزی را استراتژیک می‌پنداریم، با انبوهی از مسائل کوچک، اما پراهمیت عملیاتی روبه‌رو خواهیم بود که نه تنها هر تغییری رو به تعالی را ناممکن می‌سازند، بلکه ذره‌ذره ستون‌های پایداری سازمان را هم می‌جوند. توانایی شناسایی مسائل استراتژیک و تفکیک آنها از مسائلی که استراتژیک نیستند، یک مهارت ضروری برای هدایت سازمان‌ها و سیستم‌ها، به ویژه در سطوح بالاتر سازمانی است.

در کتاب ذهن استراتژیست، نگاهی به به‌کارگیری صفت استراتژیک برای واژه تفکر و در نتیجه، عبارت تفکر استراتژیک داشته‌ام که خواندن آن نیز خالی از لطف نیست.