در سلسله یادداشت‌های شناسایی مسئله در پروژه‌های مشاوره مدیریت، دو یادداشت را به تبیین کلیت منظورم اختصاص دادم و یادداشت سوم را هم با معرفی یک چارچوب به پایان بردم. همان‌طور که در آن یادداشت اشاره کردم، یک روش منحصر به‌فرد و یکتا برای شناسایی مسئله در پروژه‌های مشاوره مدیریت وجود ندارد و هر پروژه‌ای راهکار خاص خودش را می‌طلبد. در این یادداشت قصد دارم چارچوب دیگری را تشریح کنم که جعبه ابزار مشاوره‌مان را در هنگام ورود به سازمان و در فاز شناخت پُر و پیمان‌تر کند! اولین ابزاری که پیش از این معرفی‌اش کرده‌ام، چارچوب تحلیل ذینفعان بود. گاهی تحلیل انتظارات ذینفعان اوضاع پروژه را پیچیده‌تر می‌کند و شناسایی مسئله اصلی دشوار می‌شود. در اغلب مواقع، ذینفعان انتظارات متنوع و شاید متضادی دارند، سئوالی که اغلب در این مرحله با آن روبرو می‌شوم، سنجش اولویت انتظارات ذینفعان نسبت به همدیگر است که کار چندان ساده‌ای نیست. گاهی نیز پارامترهای خاص بازار مانعی برای بهره‌گیری از چارچوب تحلیل ذینفعان می‌شود و اگر قصد شناسایی مسئله‌های اصلی را داشته باشیم، باید از الگوی دیگری استفاده کنیم.