توسعه بی رویه آموزش عالی به همراه تمام آسیب‌های ریز و درشتی که داشته و دارد، سبب پیدایش کسب‌وکار پر سود برگزاری کنفرانس‌ها و همایش‌های علمی شده است. برگزاری کنفرانس در ظاهر کار ناپسندی نیست و رویه مدونی برای برخورد با کنفرانس‌های تقلبی وجود ندارد، بنابراین کلاهبرداری در این حوزه بسیار ساده و شیک است! علاوه بر این، برگزاری کنفرانس سرمایه اولیه چندان زیادی هم نمی‌خواهد، به خصوص که جدیدا در تبلیغ برخی کنفرانس‌ها روی برگزاری مجازی هم تاکید می‌شود و هزینه‌های رزرو سالن و پذیرایی و دعوت از اساتید و سخنرانان هم حذف شده است. دانشجویان و فارغ‌التحصیلانی که برای گذراندن دوره و کسب نمره یا احراز شرایط برای ورود به مقاطع تحصیلی بالاتر به مقاله احتیاج دارند یا افرادی که به دنبال گواهینامه‌های حضور در همایش‌های علمی تخصصی هستند، بازار بزرگی برای این کنفرانس‌های تقلبی پدید آورده‌اند و به نظر نمی‌رسد این وضعیت [حداقل در بازه کوتاه‌مدت و برای ایران] سامان پیدا کند. یکی از سئوالاتی که همیشه از من پرسیده شده، ملاک انتخاب کنفرانس‌های مناسب و معتبر علمی بوده است. به همین دلیل سعی کرده‌ام در این یادداشت به معیارهای اصلی تمایز میان کنفرانس‌های معتبر و غیرمعتبر اشاره کنم.