روزهای ابتدایی سال برای خیلی از ما علاوه بر شیرینیِ عید و فرصت تفریح، یادآور مفهوم دیگری هم هست و این مفهوم همان استراتژی زندگی شخصی در سال جدید است. بسیاری از مواقع در حین تدریس استراتژی و برگزاری کارگاه برنامه‌ریزی استراتژیک برای مدیران و کارشناسان حرفه‌ای با مخاطبانی روبه‌رو می‌شوم که در جست‌وجوی تعمیم مفاهیم استراتژی از سطح شرکت به سطح فردی و استفاده از متدولوژی‌ها و ابزارهای مرسوم مدیریت استراتژیک برای ترسیم و تنظیم استراتژی در زندگی شخصی خودشان هستند. روزهای ابتدایی سال، معمولاً زمانی است که تعداد بیشتری از ما درصدد ترسیم استراتژی شخصی‌مان برای یک‌سال پیش‌رو هستیم و حتماً همه‌مان به نحوی با این تجربه برخورد داشته‌ایم که خیلی از این تصمیمات عیدانه در طول سال به دلایل مختلف عملیاتی نمی‌شوند، موانع متعددی تحقق آنها را ناممکن می‌کند، یا تندباد اتفاقات زندگی روزمره سبب فراموشی و کنار گذاشتن آنها می‌شود. همان‌طور که در جملات ابتدایی اشاره کردم، چگونگی استفاده از دانش استراتژی شرکتی برای زندگی شخصی یکی از پرسش‌هایی‌ست که به دفعات با آن روبه‌رو شده‌ام و حالا که مدت زمان زیادی از شروع سال جدید نگذشته، این یادداشت را به مروری بر الگوهای ترسیم استراتژی در زندگی شخصی اختصاص داده‌ام. ادامه نوشته

کافی‌ست تا عبارت‌هایی مثل تجربه در زندگی یا بهترین تجربه را جست‌وجو کنید تا با انبوهی از لیست‌هایی روبه‌رو شوید که توسط آدم‌هایی با پیشینه و علایق مختلف نوشته شده است و فهرستی از کارها و تجربه‌هایی را نشان می‌دهد که باید تا قبل از سی سالگی یا پنجاه سالگی یا هر سن نمادین دیگری انجام دهید. جست‌وجوی انگلیسی نتایج جالب‌تری هم به همراه دارد و می‌توانید انبوهی از وبلاگ‌ها را پیدا کنید که بخشی از مطالب‌شان را به تشریح فهرست تجربه‌های نویسندگان اختصاص داده‌اند یا حتی شبکه‌های اجتماعی را پیدا کنید که برای به اشتراک گذاشتن تجربه‌های کاربران در یک حوزه خاص (مانند Foursquare) یا به طور عمومی (مانند Experience Project) طراحی شده‌اند. قبلاً در یکی از یادداشت‌هایم با عنوان عمل‌گرایی و کیفیت تجربه‌ها به اهمیت کیفیت تجربه‌ها در برابر کمیت تجربه‌ها اشاره کوتاهی کرده‌ام. در این یادداشت، از خلال تجربه‌هایم به چند راهکار ساده اشاره می‌کنم که می‌تواند ما را در معرض تجربه‌های بیشتری قرار دهد و کیفیت تجربه‌های‌مان را افزایش دهد. اما قبل از آن، بهتر است به این پرسش پاسخ دوباره‌ای بدهم؛ چرا تجربه‌ها مهم‌ترین داشته‌های ما هستند؟ ادامه نوشته

ارتباطات اجتماعی نقش تعیین کننده‌ای در زندگی امروزی ما ایفا می‌کنند. به طور مشخص، می‌توانید با نگاهی به شبکه اجتماعی و مجموعه ارتباطات کلیدی هر شخص، تصویری از برآیند و نتیجه حرکت او را به دست آورید و حتی جایگاه اجتماعی او را در آینده حدس بزنید. البته، پیش از هر چیز باید به این نکته اشاره کنم که منظورم از شبکه ارتباطات اجتماعی، ناظر به مفهوم رایج شبکه‌های اینترنتی اجتماعی نیست و ارتباطات واقعی انسانی در خارج از فضای مجازی را در نظر دارم. تصور می‌کنم این نقل قول معروف را شنیده‌اید که “شما میانگین پنج شخصی هستید که بیشترین میزان زمان‌تان را با آنها می‌گذرانید”. در واقع این عبارت، فارغ از اعتبار گوینده‌اش، نشان‌دهنده اهمیت ساختار شبکه ارتباطی هر فرد است. با وجود همه کارکردهای مثبت ارتباطات اجتماعی، همه ما در میان تعاملات روزمره‌مان با انبوهی از رابطه‌ها مواجه هستیم که بیش از انتفاع، آسیب‌زننده‌اند و زمان و انرژی ما را به سبب ماهیت و محتوای‌شان هدر می‌دهند. این مسئله به ویژه، با گسترش روزافزون تکنولوژی‌های ارتباطی و افزایش بعضاً بی هدف دامنه ارتباط‌هایمان ضرورت بیشتری یافته و لازم است که به طور مستمر نگاهی به شبکه ارتباطات اجتماعی‌مان بیندازیم و با حذف ارتباطات آزاردهنده و جایگزینی ارتباطات مطلوب، ساختارش را بهینه کنیم. ادامه نوشته