عموماً وقتی صحبت از شبکه های اجتماعی می‌شود، ناخودآگاه تصورمان به سوی ارتباطات مجازی و به اشتراک‌گذاری تعدادی جمله، عکس و خبر می‌رود. اغلب لیست ذهنی‌مان هم محدود است و به زحمت می‌توانیم شبکه‌هایی را نام ببریم که به لحاظ کارکرد از همدیگر متفاوت باشند. اما واقعیت چیز دیگری است! روشن است که شبکه های اجتماعی مانند هر پدیده تکنولوژیک دیگری به تدریج جای خود را میان کاربران اینترنت پیدا کرده‌اند و دیگر تصور دنیا بدون این شبکه‌ها ممکن نیست. شبکه‌های اجتماعی فارغ از ساده‌سازی امکان برقراری ارتباط اجتماعی، از حیث کارکردی با هم متفاوتند و این تفاوت عامل تمایز میان آنها و حتی تمایز میان کاربران‌شان شده است، به همین دلیل ممکن است در میان دوستان و آشنایان خود اشخاصی را بشناسید که در فیسبوک عضو نیستند، اما در توئیتر یا اینستاگرام حضور فعالی دارند. دلیل تاکیدم روی تفاوت کارکردی شبکه‌های اجتماعی توجه به نیازها و شرایط خاص خودمان و سپس استفاده از این شبکه‌ها برای رفع نیازهایمان است. با نگاهی به فهرست‌های منتشره از شبکه‌های اجتماعی متوجه خواهید شد که تقریباً می‌توان برای هر گروه از مخاطبان و هر نوع نیاز یک شبکه اجتماعی اختصاصی را یافت. در این یادداشت کوتاه قصد معرفی دو شبکه اجتماعی را دارم که به جامعه دانشگاهی و محققان اختصاص دارد و استفاده از آنها می‌تواند فرصت‌های تحقیقاتی خوبی را برای کاربران فراهم کند. ادامه نوشته

یک‌سال پیش، تقریبا در همین روزها، مطلبی را در سایت الف با عنوان “نظام پژوهشی کشور و انحراف استراتژیک” منتشر کردم که بازخوردهای خوبی به همراه داشت، احساس کردم بد نیست دوباره همان مقاله کوتاه را در اینجا هم منتشر کنم. هر چند برایم سخت است که مطلب را بدون ویرایش منتظر کنم، اما بهتر دیدم به کلیت متن اصلی پایبند بمانم و تغییراتم را محدود کنم!

+ پیش از اینکه ادامه این یادداشت را مطالعه کنید باید بدانید که انتشار این مطلب در سایت الف بدون در نظر گرفتن جهت‌گیری‌های سیاسی بوده است.

ادامه نوشته